Wystawa, nawiązując do idei harcerstwa i ruchów skautowskich, przywoływała historię miejsca w którym się odbywała - dawną składnicę harcerską, źródło zaopatrzenia w surwiwalowe akcesoria, a szerzej - romantyzm rozległych widoków, wzniosłej potęgi natury nietkniętej ludzką ręką.
Nie zapominając o tym, że harcerskie umiejętności służą w istocie temu samemu, co antyczne olimpiady - podtrzymaniu gotowości bojowej, zwróćmy uwagę, że pionierskość to kategoria szersza. Pionier to ten, który wskazuje nowe ścieżki i zagospodarowuje nieznane obszary. Na dziewiczych terenach, skolonizowanych przez zdolne przetrwać w trudnych warunkach nagiej skały i dużej wysokości „organizmy pionierskie”, rozpoczyna się powolny proces zasiedlania. Kiedyś w góry – na pustkowia - uciekali mnisi, anachoreci, lecz także rebelianci, czarownice i upośledzeni. Sam Baden-Powell przyznawał, że czerpie nie tylko z zaradności napotkanych w koloniach autochtonów, lecz także z dyscypliny ruchów monastycznych - pionierów zasiedlających najbardziej niedostępne tereny z nadzieją, że tam właśnie, za pośrednictwem natury, kontakt z Absolutem będzie silniejszy.